Dat Erlske Leed
Dat Erlske Leed
Tüsken dicken Ekenknorren,
Tüsken Busch un Sump un Sand;
Ligg uis stille Heededörpken
Erle – witt und britt bekannt.
Do geww’t wennig rieke Löije,
Denn de Felder sünd bar Sand,
:: Doch in jedem huss wonnt Tröije;
Un, we flietig, nährt dat Land. ::
Welbekannt is uise Eke,
De oll öwwer dusend Johr;
Gäste heww se olle Weke
Mehr es hundert – dat is wohr.
Doch de Ek heww grote Lücken
In de Krone, in den Stamm,
:: Dorüm goffen wie ehr Stütten,
un so steht se troj und stramm. ::
Un so fest wie uise Eke Sünd hierlands bold olle Lüij;
Schlechte findest du nich fäke,
Dörweggs sünd se uprecht, troij;
Sünd de olt, dann nemmt se Krücken,
Doch de Trüij bliww stark und grot,
:: Schwack un olt weart blos de Bütten
Wie bliwwt tröij bis in den Dot! ::
von Hauptlehrer Fritz Sagemüller †